Chapter Three
In the verses of Lodeizen the imagery of travel is never far away. There are little boats and gondolas which float quietly down the dividing river, there is also the greater expanse of the sea with boats, sailors, fish, wind and beach. While the river may not offer much scope for "escape", the sea with its wider range is more suited. It can be "quiet", "big", "stately", or "empty". The sea is providence, a rest point, the sexual desire. Sea metaphors, such as "sounding-leads" "anchors", "gulls", and "shells" are used to describe Lodeizen's moods as well as his relationships with others, and, of course, there is always the contrast between dream and reality.
| 1.
de metaphysiek van het
leven heb ik begrepen
op het verende ogenblik
dat ik de maan als een
bal in mijn hand voelde
toen was alles zo licht
als een avondwind; het
snoer hing tussen de bomen
mijn vraag sloeg in de
hemel als in een piano.
nooit te worden gesproken
2.
onze toestand is wanhopig
gelukkig dat we gauw
doodgaan ik denk aan
mijn zeereizen mijn landreizen
en de avond is uitgedost
ik zal in andere landen
Rio de Janeiro Parijs Rome
Casablanca wandelen
's avonds met een man met
een sigaar lachend huilend
ik zal overal wandelen. |
1.
the metaphysics of
life I've understood
at the rebounding moment
when I felt the moon like
a ball in my hand
then everything was light
as an evening wind; the
string hung between the trees
my question reverberated in the
sky as in a piano.
never to be spoken
2.
our situation is desperate
lucky we'll soon
die I think about
my sea-trips my land-travels
and the evening is dressed up
I'll walk in other countries
Rio de Janeiro Paris Rome
Casablanca
in the evening with a man with
a cigar laughing crying
I shall walk everywhere.
|
in de grote cirkel van de zee
slaapt hij zijn dromen door de
wind geslagen
in de lange avond van zijn begeerte
gaat hij dood. |
in the big circle of the sea
he sleeps his dreams beaten
by the wind
in the long evening of his desire
he dies. |
This theme of sea and death can be found in many other verses, for instance, in one of the poems in series De buigzaamheid van het verdriet (The Suppleness of Sorrow):
dit leven zachtjes ken ik het
ik loop steeds eruit
zoals een kind uit het strand gaat
vol zee stroomt
in langzame statigheid. |
this life softly I know it
I always walk away from it
like a child leaving the beach
fills up with sea
in slow stateliness. |
In Lodeizen's poetry dream and reality are cyclical, sometimes governed by heavenly bodies and frequently measured by time:
het was vier
uur 's middags en geen
gezicht aan de hemel
lege
emmers droeg ik
in de avond, toen
de zon verwijlend
niet langer, stierf
goud gespild in zijde. |
it was four
o'clock in the afternoon and not
a vision in the sky
empty
buckets I carried
in the evening, when
the sun lingering
no longer, died
gold spun in silk. |
|
